اسید استیک یا اتانوئیک اسید، یک اسید آلی ضعیف است که برخلاف سایر نگهدارنده ها بیشتر مصرف خانگی دارد و در آشپزخانه مورد مصرف قرار می گیرد. این ماده از نظر ویژگی‌های فیزیکی یک مایع بی رنگ با طعم ترش و بوی تند است.

سرکه ای که همه ما آنرا به خوبی می شناسیم یک اسید استیک رقیق است که حاوی ۴ تا ۸ % اسید استیک می باشد. از نظر دسته بندی موادمواد شیمیایی می توان این ماده را به عنوان دومین اسید کربوکسیلیک ساده طبقه بندی کرد.

این اسید به راحتی در آب، کلروفرم و هگزان قابل حل است و نمک های معدنی، روغن ها و عناصری مانند گوگرد و ید به راحتی در آن حل می شوند.

رایج ترین مواد غذایی حاوی اسید استیک

همانطور که قبلا گفته شد سرکه خانگی نوعی اسید استیک رقیق است که کاربردهای فراوانی در آشپزی دارد بنابراین رایج ترین مواد غذایی حاوی این ماده شامل غذاهای ترش، چاشنی هایی مانند کچاپ ، مایونز و خردل ، انواع ترشی، سس های سالاد و چیپس های سرکه ای وغیره هستند.

روش تولید اسید استیک

این اسید به دو روش تولید می شود: روش سنتتیک و تخمیر از طریق باکتری‌ها. تولید این ترکیب بیشتر از طریق سنتز شیمیایی صورت می گیرد و فقط ۱۰% آن از طریق تخمیر باکتریایی تولید می شود که  در صنایع غذایی کاربرد دارد.

کاربرد اسید استیک چیست ؟

اسید استیک با خواص ضد باکتری و ضد قارچی است. اگر چه مکانیسم عمل آن به طور کامل شناخته نشده است، بوی ترش و آهسته سرکه به علت اسید استیک است تصور غلط رایج این است که تمام اسید استیک سرکه است .

مصرف این اسید به صورت سرکه (دارای ۴ درصد اسید) برای نگهداری مواد غذایی دارای سابقه طولانی تاریخی می باشد.

مصارف دیگر این اسید در بعضی سس ها، مایونزها و ترشی ها است که در چنین مواردی علاوه بر جلوگیری از رشد

میکروارگانیسم ها به ایجاد طعم خاص و مورد نظر در این فراوردهها نیز کمک می کند

قرار گرفتن در معرض ترکیبات صنعتی که حاوی اسید استیک همچون رنگ، آفت کش ها، پلاستیک ها و پارچه ها برای سلامتی خطرناک است.

با این حال، به طور کلی برای استفاده در غذاها به عنوان بی خطر شناخته شده است.  برای قرن ها در سراسر جهان، یک عنصر اصلی از داروهای بومی است.