اگر یک یا چند دندان شما افتاده باشد، روش‌های متعددی برای جایگزین کردن آنها وجود دارد. یک گزینه‌ی جایگزین برای پل، پارسیل یا پروتز کامل ممکن است ایمپلنت‌های دندانی باشد. ایمپلنت‌ها برای جایگزینی ریشه‌ها و ایجاد تکیه‌گاهی برای دندان‌های مصنوعی مورد استفاده قرار می‌گیرند. ایمپلنت‌ها راحت بوده و مانند دندان‌های طبیعی به نظر می‌رسند. کاشت ایمپلنت دندان غالباً باید با همکاری متخصص ارتودنسی ومتخصص ایمپلنت صورت بگیرد.

نقش ارتودنسی در برنامه‌ریزی برای ایمپلنت دندان

ارتودنسی می‌تواند به منظور ممکن کاشت ایمپلنت‌ دندان در برخی موارد خاص ضرروی باشد. زمانی که فضای کافی برای قرار دادن یک ایمپلنت بین دو دندان وجود نداشته باشد یا ریشه‌های دندان در دو طرف فضایی که ایمپلنت باید نصب شود دارای انحراف باشند، حرکات ارتودنسی می‌تواند تنها راه حل موجود برای بیمارانب رای آنکه بتوانند امکان نصب ایمپلنت‌ها را تصور کرده و احتمال موفقیت افزایش یابد، باشد.

مزایای انجام ارتودنسی پیش از ایمپلنت دندان

اگر شما با توجه به خواست دندانپزشک قصد انجام درمان ارتودنسی برای اصلاح مال‌الکوژن، بهبود موقعیت دندان‌های مشخص که ظاهر نازیبایی دارند و راست کردن دندان‌های کج را دارید، بهتر است که این روش را پیش از نصب ایمپلنت‌ها در نظر بگیرید. زیرا بعد از نصب شدن ایمپلنت‌ها، دیگر قابل جابه‌جایی نبوده و می‌تواند از انجام اصلاحات ارتودنسی جلوگیری کند

ارتودنسی بعد از ایمپلنت

در موارد نادری، انجام ارتودنسی بعد از ایمپلنت ممکن است مفید باشد. هنگامی که چندین دندان در یک ناحیه از دندان افتاده باشند،گاهی اوقات برای متخصص ارتودنسی پیدا کردن تکیه‌گاه جهت نصب اتصالات ارتودنسی که برای حرکاتی که می‌خواهد انجام دهد ضروری است، مشکل می‌باشد. در این صورت انجام ایمپلنت می‌تواند تکیه‌گاه محکمی برای قرار دادن اتصالات، سیم‌ها، کش‌ها و غیره فراهم کند. در چنین شرایطی همچنان تصمیم برای کاشت ایمپلنت توسط متخصص ارتودنسی ارجح است تا بتوان بطور مطلوب در مورد محل نصب ایمپلنت برنامه‌ریزی کرد

معایب انجام درمان ارتودنسی بعد از ایمپلنت

گاهی اوقات بیماری که قبلاً ایمپلنت دندان را انجام داده است، تمایل دارد که اصلاحات ارتودنسی را به منظور بهبود اکلوژن انجام دهد. این امر معمولاً امکان‌پذیر می‌باشد، اما می‌تواند محدودیت‌های خاصی را برای درمان ارتودنسی (ارتودنسی ثابت و ارتودنسی متحرک) ایجاد کند. بنابراین، از آنجایی که امکان جابه‌جایی ایمپلنت دندانی با هر حرکت ارتودنسی غیرممکن است، می‌تواند از اصلاح دندان‌های خاص با شکل قرارگیری نامناسب جلوگیری کند. یک ایمپلنت را نمی‌توان به سمت جلو، عقب، پایین یا خارج از استخوان به طرف بالا حرکت داد، بنابراین دندان جایگزین شده با ایمپلنت باید همان موقعیتی که در ابتدای درمان داشته است را حفظ کند.بسته به دندان جایگزین شده توسط ایمپلنت، این امر می‌تواند به طرق مختلفی بر درمان ارتودنسی تاثیر بگذارد